In de jaren ‘70 en ‘80 komt de import vanuit Amerika en Canada op gang. Uit het eerste nest van Lobo en Lilac koopt de Zwitser Kurt Kron een pup. Lobo is inmiddels al vier jaar oud, wat ons naar het jaar 1970 brengt. Ook in andere Europese landen begint men die prachtige witte honden uit Amerika en Canada te importeren. Kurt Krone haalt een tweede hond uit Denemarken, Kokes Mahalo, een zoon van Ke Aliis Koke en Ke Aliis Kiki; deze honden komen van Hawaï. Met deze twee honden zal de fokkerij in Europa - met name in Duitsland - weer vaste grond onder de voeten krijgen. In 1980 haalt Martin Faustmann uit de kennel van Kurt Kron een zoon van Kokes Mahalo en de dochter van Lobo White Burch, ‘Shangrila’s Sweetgirl’, naar Duitsland. Dit is Champion von Kron, een stokharige reu. Een tweede hond die Faustmann aanschaft uit de kennel van Kron is Kron’s Rani von Finn. Met deze honden start hij de fokkerij in Duitsland. Champion von Kron krijgt een ongekend groot aantal nakomelingen en zijn invloed op de Europese fokkerij is onuitwisbaar. Op 6 september 1982 wordt er in Sherman’s kennel in Amerika een nest Witte Herders geboren met als ouders St. Ledger’s White Champion Jim CDX en Shermans Schnee Mädchen. Drie pups, de reu Astor en de teven Angie en Anka, gaan naar Duitsland, naar Walter Gembus. In 1983 komen ook Hoofprint Blondie en Hoofprint Clementine uit de Canadese kennel van Joanne Chanyi, Shermans Gail Diana, Snowgirl en Fleetwood’s Woody naar Duitsland. In hetzelfde jaar gaan Hoofprint Romance en -Ricco naar Denemarken, naar Ole Riberholt in Roskilde. De Nederlandse familie Timmermans brengt twee honden mee uit Canada, Hoofprint Utopia en Hoofprint Ocan.

1979: Rani von Finn - E: Kurt Kron

1989: Hoofprint Sally - E: Jurg Epprcht (Zwitserland)

1986: Hoofprint Klondike (Zwitserland)

1980 - Duitsland - Erica Meinert

Denemarken

Zwitserland

Hoofprint Fire Onyx

Hoofprint Clementine

Hoofprint Blondie

1978: Kokes Mahalo (Hawaï)

1985: Hoofprint Romance - Ove Christensen

1985: Hoofprint Rico - E: Elsebeth Oostergoord

1987 - Nederland: Henk en Anja Timmermans:

Hoofprint Ocan

Winterpalace White Masterpiece

Bergerons Patton

Uit de combinatie van Hoofprint Ocan en Hoofprint Utopia wordt King Misty of the First Choice geboren. Ocan zou op zeer jonge leeftijd om het leven komen door een auto ongeluk. Toch heeft hij via zijn zoon King Misty een zeer grote invloed gehad op de Europese fokkerij. Niet veel later zouden de reuen Bergeron’s Patton uit Canada en Winterpalace Masterpiece daar bij komen. Ook in Nederland komt de fokkerij op gang; Jan Janssen koopt enkele honden in Duitsland: Bel-Ami von Wolffsblutt en de zusjes Indra en Iowa von Wolfsgehege. Het totale Nederlandse Witte Herder bestand kan teruggevoerd worden naar de honden van de familie Timmermans en naar die van Jan Janssen. Europa kan nu gaan beginnen met eigen Europese lijnen van Witte Herders, maar blijkt er toch nog niet rijp voor. Het Witte Herderpad gaat niet over rozen. Sterker, de strijd rond deze hond is nog lang niet afgelopen en neemt ongekende vormen aan. De strijd zal zich niet beperken tot de (gekleurde) Duitse Herder verenigingen en fokkers, maar zal vooral worden gevoerd binnen de gelederen van de verschillende Witte Herderverenigingen, die als paddenstoelen uit de grond schieten. Versnippering binnen en buiten de verenigingen en in de fokkerij is een onontkoombaar gevolg. De strijd om de Witte Herder is in volle gang en zal jaren duren. Het is intussen duidelijk dat de Europeanen onvoldoende familiair zijn met het uiterlijk en het karakter van de Witte Herder. Daar waar mensen in aanraking komen met deze hond, blijkt al gauw dat men er door wordt gefascineerd. Daarnaast is er een grote groep mensen die het absoluut verwerpelijk vindt om deze ‘albino’ terug te brengen in het Europese straatbeeld. Nog erger vindt men het om met deze honden te willen trainen en werken, laat staan te showen en te fokken. Na vele pogingen van Martin Faustmann – in de eerste instantie een fokker van gekleurde Duitse Herders in Duitsland - om zijn witte honden geregistreerd te krijgen en na de vele moeilijkheden die hij ondervindt om met hen te kunnen trainen en showen, besluit hij de witte hond een andere naam te geven en ze in een speciaal daarvoor geopend register op te nemen. Hij noemt de hond voortaan de Amerikaans-Canadese Witte Herder, een naam die ten onrechte ruim tien jaar aan het ras zal blijven kleven. Het eerste, onder die naam, geregistreerde nest is het nest van Champion von Kron x Rani von Finn. Dit nest wordt geboren op 12 juni 1981, vijf pupjes. Het tweede nest wordt geboren op 28 december 1981 en telt drie pups: Baron, Biggy en Bea von Ronanke. Martin Faustmann met zijn honden De beginjaren negentig zijn moeilijk en rumoerig. De registratie van de honden wordt gedaan door de talloze verenigingen en laat hier en daar te wensen over. Overzicht is er nauwelijks en inzicht nog minder. In 1992 start de SKG (Schweizerische Kynologische Gesellschaft) met het officieel registreren van de Witte Herder in het Zwitserse stamboek. In 1993 opent de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland een Voorlopig Register om de honden te kunnen registreren. De eerste stap naar erkenning is gezet. Ook in andere Europese landen begint men zich te organiseren om dit in eigen land te kunnen bewerkstelligen, maar het blijkt minder simpel dan het op het eerste gezicht lijkt. Wel begint er tussen de verschillende landen een goede communicatie te komen. In 1988 wordt de eerste Nederlandse vereniging opgericht, de ‘Witte Herder Club Nederland’ (WHCN). Er ontstaat al vrij snel onenigheid en in hetzelfde jaar wordt er een tweede vereniging opgericht, de ACWSR (‘Amerikanisch Canadesische Weisse Schäferhunde Rasse Verein’), een zustervereniging van de Duitse rasvereniging. De Witte Herder blijkt een geliefde hond in Nederland en beide verenigingen mogen zich verheugen in een groot ledenbestand en een bloeiende fokkerij. Na een jaren durende machtsstrijd tussen deze twee verenigingen besluit men in 1994 de strijdbijl te begraven. Gezamenlijk worden ze ondergebracht in een nieuwe vereniging, de ‘Witte Herder Vereniging Nederland’ (WHVN), opgericht in juni 1995. In navolging van Zwitserland, besluit de Raad van Beheer in 1993 de Witte Herder op te nemen in een Voorlopig Register. Nederland is met Zwitserland het aangewezen land om te functioneren als land van herkomst in geval van erkenning door de FCI.. De Zwitserse rasstandaard is inmiddels aangepast en wordt ook in Nederland ingevoerd. Ook de fokreglementen worden van enkele aanpassingen voorzien en de onderlinge verstandhouding tussen de fokkers verbetert aanzienlijk. In 1999 wordt de Witte Herder onder deze naam nationaal erkend en mag weer verschijnen op alle tentoonstellingen. In 2002 komt er dan eindelijk de felbegeerde FCI erkenning. Ook is er inmiddels een aantal officiële en zeer bekwame keurmeesters opgeleid en beëdigd. Dat deze erkenning niet altijd in het belang van het ras is, mag inmiddels duidelijk zijn. Doordat slechts de FCI de erkenning heeft doorgevoerd en de rest van de wereld niet is er een radicale splitsing gekomen tussen de honden van de FCI, de Zwitserse Witte Herder (White Swiss Shepherd Dog) en de honden in Amerika, Canada en Australië, die als Duitse Herder worden geregistreerd, is inmiddels het uitwisselen van honden (import/export) onmogelijk geworden en is daarmee de fokbasis aanzienlijk versmald. Honden uit FCI landen waarvan de afstamming slechts gedeeltelijk bekend is, mogen wel geëxporteerd en geregistreerd worden, met alle gevolgen van dien. Het uiterlijk en de eigenschappen van de (Zwitserse) Witte Herder begint langzaam maar zeker te veranderen.

PAGE UP