 Heup-Dysplasie  Elleboog-Dysplasie  Het MDR1 Gendefect  Castratie versus gezondheid  Rugafwijkingen  Doofheid  Oogafwijkingen  Auto-immuunziekten bij de hond  IBD  Perianale Fistels  Kanker  Hemangiosarcoma  Honden met psychische problemen  “Snownose” is geen ziekte

Het afweer of immuniteitssysteem Iedere hond wordt wel eens ziek; hij kan een virus oplopen, of een bacteriële infectie of een infectie van parasieten. Hij kan zich verwonden of gewoon bij het ouder worden wat ouderdomsproblemen krijgen. In principe is dat niet ernstig en de hond herstelt snel, hij heeft een goed afweersysteem (Immuunsysteem). Het immuunsysteem is een geweldig complex systeem en is ontworpen om ziektekiemen te lijf te gaan en te vernietigen. Deze afweereiwitten en cellen zijn zo geprogrammeerd dat ze eigen lichaamsproteïnen onderscheiden van lichaamsvreemde organismen van moleculen, die vaak op de oppervlakte van bacteriën en virussen voorkomen. Eenmaal herkent en ontdekt worden er stofjes geproduceerd die een ontsteking teweeg brengen om de ziektekiem of lichaamsvreemde stof te vernietigen. Maar het gaat niet altijd goed. Die wonderbaarlijke immuun cellen die in actie komen zodra er lichaamsvreemde stoffen worden waargenomen en voor een snelle genezing zorgen, vergissen zich wel eens en herkennen de ziektekiemen niet als lichaamsvreemd maar keren zich tegen de gezonde en lichaamseigen stoffen, vallen deze dan aan om ze vervolgens te vernietigen. De hond herstelt niet goed en/of de ziekte komt iedere keer weer terug, of de ziekte wordt alleen maar erger en wordt uiteindelijk chronisch. Het immuunsysteem van de hond werkt niet zoals we zouden kunnen verwachten; erger nog, de hond wordt, plat gezegd, allergisch voor zichzelf. Dit noemen we auto-immuniteit. Auto-immuniteit Deze auto-immuniteit is de oorzaak van een aantal zeer ernstige en soms levensbedreigende ziekten, waarvan we een aantal wel kennen en die ook bij ons ras voorkomen. Dit noemen we auto-immuun ziekten. Een auto-immuun ziekte openbaart zich niet zomaar. Hier is een “trigger” (aanleiding) voor nodig. De oorzaak kan divers zijn zoals bacteriële of virale ziektes, stress, giftige stoffen, verwondingen of uitputting. Zelfs zonlicht, een teveel aan UV stralen kan de boosdoener zijn, denk aan Pannus (oogziekte) die vaak getriggerd wordt door blootstelling aan UV stralen vooral op zonnige hoogtegebieden/bergen of aan het water. Het is niet altijd te achterhalen wat nu in feite de aanleiding is geweest. De hond is ziek en wordt maar niet beter. Auto-immuun gemedieerde ziektes In principe kan elk orgaan of weefsel het slachtoffer worden van een auto-immuun ziekte. Bepaalde ziektes komen vaker voor, zoals IBD (chronische maagdarmontstekingen). Schildklierafwijkingen en nog andere ziektes komen vooral voor bij bepaalde rassen, zoals bijvoorbeeld Perianale Fistels (PF) bij de Duitse Herder/Zwitserse Witte Herder of Demodex bij de Dobermann. - Schildklierafwijkingen. De meest voorkomende auto-immuunziektes bij honden. Deze afwijkingen kunnen tal van symptomen veroorzaken zoals zwaarlijvigheid, loomheid, haarverlies, voortplantingsproblemen, epilepsie en hoornvlies dystrofie. - AIHA. Afkorting voor Auto-Immuun Hemolytische Anemie, een vorm van bloedarmoede die ontstaat als gevolg van een specifieke reactie van het afweersysteem tegen de rode bloedcellen en soms ook tegen de bloedplaatjes. - SLE. Systemische Lupus Erythematosus. Honden met SLE lijden aan een verscheidenheid van problemen. Er kunnen zich symptomen voordoen in verschillende organen, pijnlijke gewrichten, korsten op de huid, spontane wonden in de bek, klachten van nierfalen of bloedarmoede. In het algemeen vertonen honden met SLE vage klachten, zoals verminderde activiteit, wisselende eetlust, soms perioden met koorts en wisselende kreupelheid. - Myasthenia Gravis. Gericht op receptoren die een rol spelen bij de prikkeloverdracht tussen zenuw en spier. Wanneer de hond inspanning moet leveren zal hij snel moe worden, struikelen en/of door de poten zakken. Soms betreft het alleen een verwijding van de slokdarm (Megaoesophagus). Auto-immuun ziekten en fokkerij Een chronische auto-immuun ziekte is genetisch bepaald. Hoe het vererft is niet altijd duidelijk, het is erg ingewikkeld en waarschijnlijk zijn er meerdere genen bij betrokken. Een hond kan een erfelijke aanleg hebben, maar wordt niet blootgesteld aan een trigger en zal de ziekte nooit ontwikkelen. Ook voeding kan het immuunsysteem verzwakken, zoals een tekort aan vitamine E of het mineraal Selenium. Vooral bij de ouder wordende hond kan dit het geval zijn. Het valt aan te bevelen om niet te fokken met een lijder van een auto-immuun ziekte, zelfs als de ziekte goed in de hand gehouden kan worden en het lijkt dat de hond beter is. Ook valt het aan te bevelen om geen herhaal combinaties te doen als gebleken is dat het ouderpaar meerdere pups heeft gekregen met een auto-immuun ziekte. Inteelt of lijnenteelt kan het verkrijgen van auto-immuun ziekten bevorderen doordat de ouderdieren identieke genen kunnen doorgeven aan hun nageslacht. Sommige honden met de erfelijke aanleg voor een chronische auto-immuun ziekte zullen de ziekte dan nooit ontwikkelen omdat de trigger uitblijft, maar ze kunnen de betreffende genen weldegelijk doorgeven. Andere honden zullen pas op oudere leeftijd te maken krijgen met de ziekte, wanneer ze al lang uit het fokprogramma zijn verdwenen door leeftijd en zullen nakomelingen hebben die misschien ook al in de fokkerij zijn ingezet. Het totaal verdwijnen van auto-immuun ziekten zal waarschijnlijk geen haalbare kaart zijn, in ieder geval niet op korte termijn. De fokker moet het probleem dus niet negeren, maar oplettend zijn en verantwoordelijk met het erfgoed omgaan en als het kan een logboek bijhouden van de afwijkingen en ziekten die in zijn kennel voorkomen. Ook eigenaren van een hond met een auto-immuun ziekte doen er goed aan de fokker hierover in te lichten, zodat de fokker er in ieder geval rekening mee kan houden bij de keuze van de ouderdieren. Gebruikte literatuur: Auto-immuunziekten, Dr. S. Schukking Dierenkliniek Kortenoord. Auto-immuunziekten, R. Bosch Diergeneeskundig Centrum Tiel. AID (Auto-Immune Diseases) by Dr. C.A. Sharp. AID by Dr. D.A. Padgett. AID, Drs. Foster & Smith-Inc. AID, Dierenkliniek Causus.

Nog een aantal andere auto-immuun ziekten op alfabetische volgorde: Auto-immuun-Thryreoïditis Demodex, Diabetes Discoïde Lupus Inflammatory Bowel Disease Grave’s Disease Hemofilie Pannus Pemfigus Perianale Fistels Poly-artritis Reumatoïde Artritis Ziekte van Addison.

Discoïde Lupus